Westvleteren 12 | Sint-Sixtusabdij

Sint-Sixtusabdij – Westvleteren 12 (XII) [10,2%]

“De westvleteren bieren zijn en zeer moeilijk verkrijgbaar. In principe brouwt de abdij een beperkt aantal hectoliter per jaar (4.700 à 4.750 hectoliter oftewel 60.000 kratten van 24 flesjes) en wordt de gewone commerciële markt vermeden. Het bier is alleen te verkrijgen binnen de abdijmuren. Belangrijk instrument om de zelf gecreëerde schaarste in stand te houden, is het aan de kopers opgelegde doorverkoopverbod. Zo staat op de website te lezen: “De Trappist Westvleteren is enkel voor particulieren te koop, waarbij elke koper zich engageert het bier niet verder te verkopen. U bent de eindverbruiker. Op het kasticket wordt vermeld dat U het bier niet in de handel mag brengen. Wij kunnen U hierop aanspreken.” (biernet.nl)

Eindelijk! Ik heb een flesje van de mysterieuze westvleteren 12 weten te bemachtigen. Dan wel via een slijterij, wat dus eigenlijk niet echt mag, maar ach ja, dan kan ik het wel eens proeven!

Ik denk dat als je al een lange tijd verlangt naar een bepaald bier, veel lof hoort over een bepaald bier en dit bepaalde bier ook nog schaars is, je te hoge verwachtingen krijgt.

Dit was bij mij een beetje het geval. Ik keek al een tijdje uit naar de Westvleteren maar kwam hem nooit tegen en een ritje naar de abdij was voor mij te ver. Dus tsja het was wachten tot ik hem tegenkwam in een bierwinkel. Ondertussen hoorde ik veel verhalen over de Westvleteren 12. Dan word je wel erg benieuwd en verwacht je veel.

En?

Ik hou heel erg van quadrupels, waar dit bier ook onder valt. De Westvleteren smaakte mij dan ook goed. Bovenop het donker bruin gekleurde biertje pronkte een mooie volle licht bruine schuimlaag. De geur was iets zurig, beetje naar rood fruit ruikend en kruidig. In de smaak een mooie volle warme zoete smaak. Karamel en rozijnen komen duidelijk naar boven. Daarnaast was er toch ook best wat koolzuur aanwezig. In de nasmaak een lichte bitterheid.
Echter vond ik hem toch ook een soort van tegenvallen. Niet perse in smaak maar meer omdat ik andere quadrupels heb geproefd die ik wel net zo lekker vind (en deze zijn veel beter te verkrijgen..). Namelijk de Sint Bernardus abt 12, de Rochefort 10 en de Vrouwe van Grambergen. Nou hoor je ook vaak dat de Sint Bernardus bijna hetzelfde recept heeft als de Westvleteren 12 dus dan snap ik wel waarom ze zo op elkaar lijken. De Westvleteren is wel iets minder zoet. Maar de Sint Bernardus echt niet minder lekker.  Gaaf om eens zo’n schaars en mysterieus biertje geproefd te hebben en ik raad het ook echt iedereen aan. Maar die andere drie bieren zijn ook echt aan te raden!

Bewaren

Bewaren